Jade sama i wiem, ze tak chce. Ale pojawiaja sie watpliwosci i strach. Nie boje sie tego ze sobie nie poradze. To strach przed brakiem drugiej osoby z kt moge dzielic sie wrazeniami, wsprzec w trudniejszych chwilach, czasami zdac sie na nia, podzielic odpowiedzialnoscia. Z drugiej strony, wiem ze wlasnie to jest ta czesc mnie samej, z ktora chce sie zmierzyc. Bo przeciez wokol mnie beda inni ludzie, ktorzy moga pomoc, wesprzec, dodac otuchy i dzielic razem ze mna wrazenia.
O mnie
- Dorota
- Warszawa, Poland
- 11.2009. Ciagle szukam nowych drog, nie lubie utartych. Czy moge wszystko? Tak, choc czasem boje sie panicznie. Nie cofam sie. Postoje, pomysle, poplacze, pozloszcze sie, a potem ide dalej "moja" droga. 11.2010 Daję się też prowadzić życiu jego drogami. Mniej planów, mniej buntu, mniej presji. Za to więcej radości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz